Tort czekoladowy z czerwonym pieprzem

Kuba uwielbia różne sporty. Najbardziej piłkę nożną i jazdę na rowerze. I kilka dni temu mieliśmy właśnie taką sportową super przygodę.
Kuba miał okazję uczestniczyć w treningu Gortat Camp dla dzieci niepełnosprawnych. Radości i emocji było bardzo dużo i to nie tylko dla niego, ale dla nas wszystkich. Ale też przyszła pewna refleksja.

W regulaminie campu był określony wiek dziecka, które może uczestniczyć w zajęciach. Kuba niestety o zaledwie dwa miesiące ten wiek przekroczył, ale okazało się, że nie jest to wielka przeszkoda w udziale i został zakwalifikowany. Druga przeszkoda wyrosła na miejscu, w dniu campu. I to ogromna. W informacji przesłanej mailowo nie było mowy o rodzaju niepełnosprawności, a okazało się, że camp jest dedykowany dzieciom poruszającym się na wózkach. I Kuba miał co prawda otrzymać prezenty i zdjęcia, ale całe zajęcia miał oglądać z trybun. Już widziałam to rozczarowanie i złość. Nie mówiąc mu niczego, zaprowadziliśmy go na parkiet, żeby przynajmniej przed oficjalnym rozpoczęciem mógł rzucić kilka razy do kosza. Rzucił, przybił piątkę z Marcinem Gortatem wchodzącym na parkiet i ustawił się razem z pozostałymi uczestnikami campu. I w tym momencie wydarzyło się coś niezwykłego. Jedna z pań z fundacji Marcina Gortata zaproponowała, żeby Kuba usiadł na wózku, bo oni jako organizatorzy mają kilka własnych. Usiadł, radził sobie doskonale sam i fantastycznie się bawił. I w tym momencie przyszła moja refleksja. Tutaj inicjatywa i dobra wola zupełnie obcej osoby zapewniła radość i szczęście mojego dziecka. A tymczasem, podczas Dnia sportu dla niepełnosprawnych, organizowanego przez Kuby szkołę, jedna z pań nauczycielek, która go zna, tak bardzo była przejęta pilnowaniem czasu startów zgłoszonych drużyn, że nie znalazła ani minuty, żeby Kuba mógł choć raz kopnąć piłkę do bramki. Pomimo próśb. Bo, że w drużynie nie mógł wystąpić, to chyba jasne. Jasne???

No więc świętujemy spotkanie Kuby z Wielkim Sportowcem (dosłownie i w przenośni :-)) ciastem czekoladowym!

Składniki:

ciasto:

1,5 szklanki mąki

1,5 szklanki cukru

3 łyżki kakao

1 kostka margaryny Kasia

3 łyżeczki proszku do pieczenia

4 jajka

5 łyżek wody

1,5 gorzkiej czekolady

cukier waniliowy

słoik konfitury wiśniowej 

25dag wiśni

3 łyżeczki całych ziaren czerwonego pieprzu

żelatyna z Dr.Oetker do mas serowych lub owocowych

glazura czekoladowa z przepisu na "Czekoladową wyspę"

http://www.mojewypieki.com/przepis/czekoladowa-wyspa

150g cukru

50ml wody

50g kakao

100ml śmietany kremówki

2 łyżeczki żelatyny

Masło, cukier, kakao i tabliczkę czekolady połamaną na kawałki, wodę, cukier waniliowy umieścić w garnuszku, podgrzewać do rozpuszczenia. Gotować 5 minut. Ostudzić. Po ostudzeniu dodać 4 żółtka i zmiksować na jednolitą masę. Odlać 1/2 szklanki. Do reszty dodać mąkę zmieszaną z proszkiem do pieczenia. Białka ubić na sztywną pianę i delikatnie wymieszać z ciastem. Pokroić w małą kostkę pół czekolady i wymieszać na koniec z całą masą. Wlać do prostokątnej formy wyłożonej papierem, piec 50 minut w temp. 180 stopni. Po upieczeniu, wyjąć od razu z piekarnika, wystudzić. Brzegi posmarować odlaną polewą.

W czasie pieczenia ciasta, zrobić masę wiśniową. Świeże wiśnie wymieszać z konfiturą i ziarenkami pieprzem i postępować zgodnie z instrukcją na opakowaniu żelatyny do deserów. Odstawić do lodówki do lekkiego stężenia. Na wystudzone ciasto wyłożyć tężejącą masę wiśniową, wstawić do lodówki do zastygnięcia. Zrobić glazurę czekoladową. Żelatynę zalać niewielką ilością wody (do przykrycia powierzchni), zostawić do napęcznienia. Do garnuszka wsypać cukier, zalać wodą, zagotować do rozpuszczenia cukru. Dosypać kakao, kremówkę, wymieszać krótko. Zagotować. Do gorącej polewy dodać żelatynę, zamieszać do rozpuszczenia, odstawić do wystygnięcia. Wstawić do lodówki, kontrolując gęstość glazury. Gdy będzie tężeć, polać ciasto, tak, aby polewa spłynęła po bokach. Udekorować potartą czekoladą, lub wiśniami. Wstawić do lodówki do zastygnięcia glazury.